یک عاشقانه آرام

طرح

 

برای سیر شدن

اینهمه سوگند می خوری؟

بازی یا دعوت

 

به دعوت بهناز نازم:

(و البته نه کاملا آنگونه که او خواسته آنگونه که خود نوشته بودم)

 

"و عجّل" می گویم و

                            می ترسم که بیایی

می ترسم بیایی و دروغ را در چشمانم ببینی

                                                     که دیگر هیچ چیز را انتظار نمی کشند. 

 

"و عجّل" می گویم و

                            می ترسم که بیایی

می ترسم بیایی و در قنوت دستهایم

                             تنها فراز خودخواهیم را ببینی.

 

"و عجّل" می گویم و

                            می ترسم که بیایی

می ترسم بیایی و در این صفوف برگرد گویان

                          کسی را نیابی که فکر تن نباشد.

 

"و عجّل" می گویم و

                            می خواهم که بیایی

بیایی و سلطنت تن را بر من پایان بخشی.

 

طرح

 

لب بر لبه اش می گذارد  و

عمیق فرو می کشد

                          اندوهش را

بیچاره من

که از سیگار کمترم.

بی من...

 

به سر شده

که میسر شده بنویسی:

"بی تو به سر نمی شود "

 

 

یک عاشقانه آرام

این روزها

 

این روزها

شادم

.

.

.

فقط همین

وصیت

 

- تمام باکره گیم نثار جوانانی که در گور آرمیده اند و مادرانشان هر پنجشنبه نا کامیشان را زار می زنند.

- تمام شانس باقیمانده ی من برای زندگی برسد به برادران و خواهرانم که نیامده ٬ رفته اند و سیاه بختیشان در سیاهی چاههای فاضلاب گم شده

- تمام آن چیزهایی که نداشتم برسد به خدا که هیچ گاه نداشتن را ندانسته است.

- تمام آن چیزهایی که داشته ام برسد به خودم که آنقدر در نداشتن غرق بوده ام که از داشته هایم هنوز لذت نبرده ام.

برترین ها!!

 

به دعوت یک پسر معمولی برای بازی بهترین پستها:

 

هفدهم تیر 1385

به تو

تو که آفتابی نمی شوی

              حالا آفتاب از هر طرف که می خواهد

                                                           به در آید٬

سنگینی سایه ات

                        کمر انتظار مرا

                                        خم می کند و تو

      خم به ابرو نمی آوری .

هرچند نمی دانم

                     خوابهایت را با که شریک می شوی

اما هنوز

           شریک تمام بی خوابی های من

                                                        تویی.

---

نوزدهم تیر 1385

تقدیر

تقصیر

         ـ نه ـ

تقدیر من بود 

        که فقط سه بخش تنهایی

         سهم من

                     از تمام کلمه هایی باشد که با معلم کلاس اول

                                                                              بخششان کردیم. 

---

بیست و نهم شهریور 1385

عصیان

از تو که می گذرم

نمی خواهد همراه من بیاید ٬ سایه.

---

 چهارم مهر 1385

شب

قرص خواب

برای آنکه دیدن قرص مهتاب را

تاب نمی آورم ـ بی تو ـ

...

---

هشتم بهمن 1385

برگ برنده

 

برگ برنده

چشم های توست که

با پلک زدنی

                  رو  می شود

 ــ دو دایره ی سیاه مرموز ــ

تا همیشه بازنده ی این قمار تازه آغاز شده

تک دل من باشد.

---

دهم اسفند 1385

دنده ی چپ

 

خورشید که چراغ سبز نشان می دهد

ـ به دنیا ـ برای آغاز حرکت

چپ ترین دنده را 

انتخاب می کنی و

با سرعت

روی اعصاب من می رانی .

 

دوست دارم بهترین های این بلاگرها را بخوانم:

خانه ای از شن ومه ٬ الهام ٬ مهتاب ٬ نعیمه دوستدار و توکای مقدس

 

 

 

قصه

 

خانه به دوشی کلاغ قصه ها هم که تمام شود

قصه ی انتظار من و هیچگاه آمدن تو

به سر نمی رسد .

هزار و چند شب است

تکرار نیامدنت را برای کودک گریان چشمها لالایی کرده ام

اما...

هرگز را هیچگاه باور نمی کنم.

جریمه

 

دیشب

صفحه صفحه ی دفترم را سیاه کرده بودم از :

                                                          دیگر دوستت ندارم- دیگر دوستت ندارم- دیگر...

امروز اما

که دفترم خیس نیست

و شیشه چشمهایم از بخار ٬ غبار ندارند

خوانده می شود:

                        دیگر دوستم ندارد- دیگر دوستم ندارد - دیگر...