قفس کفاره ی سنگین گناه آواز است

کفاره ای بر نعش پرواز .

آواز ٬ آغاز فراموشی پرواز

و زمان که بر اتفاق آواز عبور کند

پرواز می شود خاطره ای

در چروکیدگی بال پرنده .

بعد ها اما

در راه راه اسارت

ـ بی پایانی این امتداد دوار ـ

پرنده ای ٬ اگر

زاده شود

بغض آلوده

غریزه ی عقیم پرواز را

آواز می کند.